Ανακοινώθηκε σήμερα από τον Υπουργό Εσωτερικών το σχέδιο "Καλλικράτης", σύμφωνα με το οποίο η Ορμύλια εντάσσεται στον Δήμο Πολυγύρου, μαζί με τους Δήμους Πολυγύρου , Ανθεμούντα και Ζερβοχωρίων.
Επίσης Ανακοινώθηκε οτι η θητεία των αιρετών Δημάρχων θα είναι πέντε (5) χρόνια, αντί των τεσσάρων που ισχύει σήμερα.
Οι πέντε (5) Δήμοι του Νομού μας θα είναι οι κάτωθι :
1.
Δήμος Πολυγύρου με έδρα τον Πολύγυρο (πρώην δήμοι Πολυγύρου, Ανθεμούντα, Ζερβοχωρίων και Ορμύλιας)
2.
Δήμος Αριστοτέλη με έδρα την Ιερισσό (πρώην δήμοι Αρναίας, Παναγίας και Σταγείρων-Ακάνθου)
3.
Δήμος Προποντίδας με έδρα τα Ν.Μουδανιά (πρώην δήμοι Μουδανιών, Τρίγλιας και Καλλικράτειας)
4.
Δήμος Κασσάνδρας με έδρα την Κασσανδρεία (πρώην δήμοι Κασσάνδρας και Παλλήνης)
5.
Δήμος Σιθωνίας με έδρα τη Νικήτη (πρώην δήμοι Σιθωνίας και Τορώνης).

Με απόφαση του κ. Νομάρχη Χαλκιδικής,ορίστηκε για το έτος 2010 να προκηρυχθούν σαράντα (40) επαγγελματικές άδειες συνολικά για τις Λαϊκές Αγορές του Ν. Χαλκιδικής, όπως παρακάτω:
1.Τριάντα έξι (36) άδειες για προϊόντα γης (στα οποία περιλαμβάνονται και τα άνθη), αλιείας και ιχθυοκαλλιέργειας.
2.Τέσσερις (4) άδειες για όλα τα υπόλοιπα είδη που αναφέρονται στην παράγραφο Δ του άρθρου 2 του Π.Δ. 51/2006, όπως έχει τροποποιηθεί με το Π.Δ. 116/2008.
Οι χορηγούμενες νέες άδειες θα καλύψουν θέσεις περιφερειακών Λαϊκών Αγορών, μικρής έως σήμερα δυναμικότητας, ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός σε Λαϊκές Αγορές όπως αυτή της Κασσάνδρας, της Καλλικράτειας, των Ν. Μουδανιών, του Πολυγύρου, του Ν. Μαρμαρά και της Ιερισσού. Στις προαναφερόμενες Λαϊκές Αγορές οι θέσεις που θα προκύπτουν θα καλύπτονται είτε από συνταξιοδοτήσεις πωλητών Λαϊκών Αγορών, είτε από διακοπές δραστηριοτήτων πωλητών Λαϊκών Αγορών.
Δικαίωμα απόκτησης των προκηρυσσομένων επαγγελματικών αδειών Λαϊκών Αγορών έχουν όσοι :
1. Είναι άνεργοι (να έχουν κάρτα ανεργίας).
2. Έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.
3. Είναι μόνιμοι κάτοικοι Ελλάδος που έχουν την Ελληνική ιθαγένεια ή την ιθαγένεια άλλου κράτους - μέλους της Ε.Ε., ή είναι ομογενείς Βορειοηπειρώτες ή ομογενείς Παλιννοστούντες από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. ή την περιοχή του Πόντου ή Έλληνες τσιγγάνοι ΡΟΜ που έχουν εγγραφεί στα δημοτολόγια των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης της χώρας ή υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν στην Ελλάδα νόμιμα και αδιάλειπτα τουλάχιστον κατά τα τελευταία πέντε έτη και κατέχουν την προβλεπόμενη απόφαση χορήγησης ή ανανέωσης της άδειας διαμονής επί μακρόν διαμένοντος.
4. Απαγορεύεται οι δικαιούχοι, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για την απόκτηση επαγγελματικής άδειας, να ασκούν άλλη επαγγελματική δραστηριότητα ή να είναι συνταξιούχοι εξ ιδίου δικαιώματος (λόγω γήρατος ή αναπηρίας) από οποιοδήποτε φορέα.
5. Απαγορεύεται οι κάτοχοι επαγγελματικής άδειας να αποκτούν εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα.
Κάθε φυσικό πρόσωπο δικαιούται μία μόνο άδεια επαγγελματία πωλητή λαϊκών αγορών.
Η επαγγελματική άδεια χορηγείται για την άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στην Δ/νση Εμπορίου της Ν.Α.Χ. (Διοικητήριο – Ισόγειο – Γραφεία 18 και 20) στα τηλέφωνα 23713 51220 και 23713 51218.
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΟΥ "ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΣΑΜ ΠΕΚΙΝΠΑ.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ "ΑΝΤΙΓΟΝΗ" ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 20:30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ.
Image
To σχέδιο της διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας με το κωδικό όνομα Καλλικράτης σύντομα θα αποτυπωθεί και στο χάρτη. Ο «Ελεύθερος Τύπος» της Κυριακής αποκάλυψε το χωροταξικό του Καλλιρκάτη σε όλη τη χώρα και στη Χαλκιδική η δημιουργία πέντε δήμων φαίνεται κάτι παραπάνω από σίγουρη.
Οι πληροφορίες θέλουν να προκύπτουν σε πρώτη φάση 366 δήμοι. Αυτή θα είναι η πρόταση της αρμόδιας επιτροπής, η οποία θα δοθεί στους δημάρχους προς συζήτηση. Θα συγκληθούν οι τοπικές ενώσεις δήμων και κοινοτήτων, θα επεξεργαστούν τις προτάσεις και στη συνέχεια θα κληθούν να αποφασίσουν. Οι αντιπροτάσεις θα δοθούν εκ νέου στην κυβέρνηση.
Στο νομό Χαλκιδικής, όλοι σχεδόν οι αυτοδιοικητικοί είναι σύμφωνοι στη δημιουργία πέντε δήμων. Εξάλλου την ίδια πρόταση κατέθεσε και η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ. Η ΤΕΔΚ Χαλκιδικής δε φαίνεται να διαφοροποιείται και πολύ αν και ο κάποιοι δήμαρχοι έχουν προτείνει κατά καιρούς και «πράσινα άλογα»…
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα Ζερβοχώρια βρίσκονται στο δήμο της βόρειας Χαλκιδικής με ότι αυτό συνεπάγεται.
Πάντως αγκάθι για τον Καλλικράτη αποτελούν τα οικονομικά. Είναι γεγονός ότι τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα δίνουν ένα εξαιρετικό άλλοθι στην κυβέρνηση να προχωρήσει τον Καλλικράτη με μειωμένη προίκα.
Τα 4 δις ευρώ που αρχικά ανακοινώθηκαν βαίνουν συνεχώς μειούμενα, ενώ επιμερίζονται όλο και περισσότερο στο βάθος της τετραετίας.
Στο μεταξύ, είναι σίγουρο ότι κύμα μετατάξεων σε όλη τη Δημόσια Διοίκηση θα αρχίσει με το σχέδιο «Καλλικράτης». Η αρχή θα γίνει με τη μεταφορά προσωπικού που σήμερα απασχολείται στις νομαρχίες, καθώς και με μετακινήσεις υπαλλήλων από δημοτικές επιχειρήσεις και νομικά πρόσωπα των δήμων- το σχέδιο προβλέπει συγχωνεύσεις- οι οποίοι ξεπερνούν τις 90.000.



Εμφύλιος πόλεμος και φέτος στους δρόμους τις Χώρας για τη μεγαλύτερη ταχύτητα, το προσπέρασμα και τη σειρά αφίξεως στον προορισμό μας. Όπλα : τα αυτοκίνητά μας!
Τριάντα ένας (31) νεκροί συμπολίτες μας στο δρόμο ήταν φέτος ο "τραγικός" απολογισμός του Πάσχα, ενώ άλλοι τέσσερις (4) σκοτώθηκαν από τα βεγγαλικά...
Εννοείται οτι ο Νομός μας δεν θα έμενε εκτός της γενιοκότερης κατάστασης : Ένας 34χρονος, πατέρας δύο παιδιών, σκοτώθηκε όταν έχασε τον έλεχγο του αυτοκινήτου του και έπεσε σε ρέμα στην Επ.Οδό Ν.Καλλικράτειας - Αγ.Παύλου. Επίσης τραυματίσθηκαν ελαφρά οι τρείς συνεπιβάτες του.



«Η ζωή εν τάφω…»

Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Η ζωή πώς θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς; του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και το Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου, δι ών έσωσας ημάς εκ της φθοράς.

Μέτρα γης ο στήσας, εν σμικρώ κατοικείς, Ιησού παμβασιλεύ, τάφω σήμερον, εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών.

Ο Δεσπότης πάντων καθοράται νεκρός και εν μνήματι καινώ κατατίθεται, ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών.

Δακρυρρόους θρήνους επί σε η Αγνή, μητρικώς, ω Ιησού, επιρραίνουσα, ανεβόα˙ Πώς κηδεύσω σε, Υιέ;

Προσκυνώ το Πάθος, ανυμνώ την Ταφήν, μεγαλύνω σου το κράτος φιλάνθρωπε, δι’ ων λέλυμαι παθών φθοροποιών.

Οίμοι φως του Κόσμου! Οίμοι φως το εμόν! Ιησού μου ποθεινότατε έκραζεν, η Παρθένος θρηνωδούσα γοερώς.

Ανυμνούμεν Λόγε, σε τον πάντων Θεόν, συν Πατρί και τω Αγίω σου Πνεύματι και δοξάζομεν την θείαν σου Ταφήν.

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε αγνή, και τιμώμεν την ταφήν την τριήμερον του Υιού σου και Θεού ημών πιστώς.

Η Α & Β Λυκείου διοργανώνει πάζαρι με ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ (λαμπάδες, σαπούνια, νηστίσιμες λιχουδιές κ.α.) από τους μαθητές των τάξεων. Το παζάρι θα λειτουργεί την Μεγάλη Εβδομάδα από τις 18:00 εώς τις 22:00... ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ!
Από το φως της Μεγάλης Πέμπτης – με το Μυστικό Δείπνο: την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας – μπαίνουμε στο σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής, στην ημέρα δηλαδή του Πάθους του Κυρίου, του Θανάτου και της Ταφής Του.Στην πρώτη Εκκλησία αυτή η ημέρα, η Μεγάλη Παρασκευή, ονομαζόταν «Πάσχα του Σταυρού». Πραγματικά, αυτή η ημέρα, είναι η αρχή της Διάβασης, του Περάσματος, του οποίου το βαθύτερο νόημα θα μάς αποκαλυφθεί σιγά – σιγά, πρώτα στη θαυμαστή ησυχία του Μεγάλου και Ευλογημένου Σαββάτου και ύστερα, στη χαρά της Αναστάσιμης Ημέρας.

Ας δούμε πρώτα τι είναι αυτό το Σκοτάδι. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής δεν είναι απλά και μόνο συμβολικό ή αντικείμενο ανάμνησης. Πολύ συχνά, όταν συμμετέχουμε στις όμορφες και κατανυκτικές ακολουθίες αυτής της ημέρας, νιώθουμε την επιβλητική θλίψη που τις διακατέχει, αλλά ταυτόχρονα βιώνουμε και κάποιο αίσθημα αυτοθαυμασμού και αυτοδικαίωσης. Πριν από δυο χιλιάδες χρόνια κάποιοι «κακοί» άνθρωποι θανάτωσαν το Χριστό. Σήμερα εμείς, οι «καλοί» Χριστιανοί, στολίζουμε πολυτελείς Τάφους στις Εκκλησίες μας! Δεν είναι αυτό τρανό σημάδι της καλοσύνης μας;... Ναι, αλλά η Μεγάλη Παρασκευή δεν ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με το παρελθόν. Δεν είναι μια απλή ανάμνηση γεγονότων, αλλά είναι ημέρα που αποκαλύπτεται η Αμαρτία και το Κακό, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μάς καλεί ν’ αναγνωρίσουμε την τραγική πραγματικότητά τους και τη δύναμή τους στον «κόσμο τούτο». Γιατί η Αμαρτία και το Κακό δεν εξαφανίστηκαν, αλλά, αντίθετα, αποτελούν ακόμα το βασικό νόμο του κόσμου και της ζωής μας. Αλλά μήπως και μεις, οι αυτοκαλούμενοι Χριστιανοί, συχνά δεν έχουμε τη λογική του κακού που είχαν οι Αρχιερείς των Εβραίων, ο Πόντιος Πιλάτος, οι Ρωμαίοι στρατιώτες και όλο εκείνο το πλήθος που μισούσε, βασάνιζε και φόνευε τον Χριστό;

Ποια στάση θα κρατούσαμε άραγε αν ζούσαμε στα Ιεροσόλυμα την εποχή του Πιλάτου; Αυτή είναι μια ερώτηση που απευθύνεται στον καθένα μας μέσα από τις λέξεις των ύμνων της Μεγάλης Παρασκευής. Τούτη η ημέρα είναι πραγματικά η «ημέρα του κόσμου τούτου», κρίνεται ο κόσμος μας, αληθινά και όχι συμβολικά, και καταδικάζεται. Είναι μια πραγματική και όχι τελετουργικά καταδίκη της ζωής μας... Είναι η αποκάλυψη της αληθινής φύσης «του κόσμου τούτου» που προτίμησε τότε, αλλά και τώρα συνεχίζει να προτιμάει, το σκοτάδι αντί το φως, το κακό αντί το καλό, το θάνατο αντί τη ζωή. Έχοντας καταδικάσει τον Χριστό σε θάνατο ο «κόσμος τούτος» καταδίκασε ταυτόχρονα και τον εαυτό του σε θάνατο. Στο μέτρο που και μεις αποδεχόμαστε το πνεύμα του «κόσμου τούτου», την αμαρτία του, την προδοσία του κατά του Θεού, είμαστε και μεις επίσης καταδικασμένοι. Αυτό είναι το πρώτο και φοβερά ρεαλιστικό νόημα της Μεγάλης Παρασκευής: μια καταδίκη σε θάνατο...

Αλλά αυτή η ημέρα, οπότε φανερώθηκε και θριάμβευσε το Κακό, είναι επίσης και ημέρα Λύτρωσης. Ο Θάνατος του Χριστού αποκαλύπτεται σωτήριος για μάς, γίνεται πηγή λύτρωσης. Και είναι αυτός ο Θάνατος σωτήριος γιατί είναι η πλήρης, η τέλεια και η υπέρτατη Θυσία. Ο Ιησούς Χριστός προσφέρει το Θάνατό Του στον πατέρα Του, τον προσφέρει επίσης και σε μάς. Στον πατέρα Του γιατί, όπως θα δούμε παρακάτω, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να «πατήσει» (να καταστρέψει) το θάνατο, να σώσει τους ανθρώπους από το θάνατο. Αυτό είναι και το θέλημα του πατέρα: οι άνθρωποι να σωθούν από το θάνατο δια του θανάτου. Σε μάς προσφέρει ο Χριστός το Θάνατό Του γιατί στην πραγματικότητα ο Χριστός πεθαίνει αντί για μας. Ο θάνατος είναι ο φυσικός καρπός της αμαρτίας, είναι η τιμωρία σαν φυσική συνέπεια της αποστασίας. Ο άνθρωπος διάλεξε να αποξενωθεί από τον Θεό, αλλά μη έχοντας ζωή αφ’ εαυτού του, πεθαίνει. Στον Χριστό δεν υπάρχει αμαρτία, επομένως δεν υπάρχει θάνατος. Δέχεται όμως να πεθάνει για μάς, μόνο και μόνο γιατί μάς αγαπάει. Προσλαμβάνει και μοιράζεται μαζί μας την ανθρώπινη φύση μέχρι τέλους. Παίρνει επάνω Του την τιμωρία (θάνατος) που η ανθρώπινη φύση έχει να πληρώσει, γιατί ο Χριστός προσλαμβάνει ολόκληρη τη φύση μας μαζί με το φορτίο του ανθρώπινου ξεπεσμού. Πεθαίνει ο Χριστός γιατί έχει ουσιαστικά ταυτίσει τον Εαυτό Του με μάς, έχει κυριολεκτικά επωμιστεί την τραγωδία της ανθρώπινης ζωής. Ο Θάνατος Του, λοιπόν, είναι η μεγαλειώδης αποκάλυψη της φιλανθρωπίας και της αγάπης Του. Και επειδή ο Θάνατός Του είναι αγάπη, ευσπλαχνία, φιλανθρωπία, αλλάζει αυτόματα η φύση του θανάτου. Από τιμωρία γίνεται πράξη που αντανακλά αγάπη και συγχώρεση, δηλαδή ο θάνατος γίνεται το τέλος της αποξένωσης από τον Θεό και της μοναξιάς. Η καταδίκη μετατρέπεται σε συγγνώμη, σε ζωή...

Τελικά, ο Θάνατος του Ιησού Χριστού είναι σωτήριος θάνατος επειδή εκμηδενίζει την πηγή του θανάτου: το Κακό. Ο Χριστός δέχεται το θάνατο από αγάπη για τον άνθρωπο, και προσφέρει τον Εαυτό Του στους φονευτές Του, οι οποίοι κερδίζουν φαινομενικά τη νίκη. Όμως στην ουσία αυτή η νίκη είναι η ολοκληρωτική και αποφασιστική ήττα του Κακού.

Για να θριαμβεύσει το Κακό θα πρέπει να εκμηδενίζεται το Καλό και να αποδεικνύει το Κακό σαν τέλεια αλήθεια για τη ζωή, να δυσφημίζεται το Καλό και, με μια λέξη, να φανερώνει το Κακό την υπεροχή του. Αλλά ύστερα από όσα έπαθε ο Χριστός, είναι ο μόνος που θριαμβεύει. Το Κακό δεν έχει την παραμικρή δύναμη επάνω Του, γιατί δεν είναι δυνατόν ο Χριστός να δεχτεί το Κακό σαν αλήθεια. Έτσι με τον Χριστό η υποκρισία αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπό της σαν υποκρισία, ο φόνος σαν φόνος, ο φόβος σαν φόβος, και καθώς ο Ιησούς Χριστός σιωπηλά πορεύεται προς το Σταυρό και το Τέλος, η ανθρώπινη τραγωδία φτάνει στην αποκορύφωσή της. Ο θρίαμβος του Χριστού, η νίκη Του κατά του Κακού, η δόξα Του γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή. Βλέπουμε δε σταδιακά αυτή τη νίκη να την αναγνωρίζουν, να την ομολογούν και να την διακηρύσσουν πρώτα η γυναίκα του Πιλάτου, ύστερα ο συσταυρωμένος ληστής και ο κεντηρίωνας. Και καθώς ο Χριστός πεθαίνει στο Σταυρό, αφού αποδέχτηκε ολόκληρη τη φρίκη του θανάτου: την απόλυτη μοναξιά («Θεέ μου, Θεέ μου ίνα τι με εγκατέλειπες;»), δεν έμεινε παρά να ακουστεί η τελευταία ομολογία: «αληθώς Θεού Υιός ην ούτος»... Αυτός, λοιπόν, είναι ο Θάνατος, αυτή είναι η Αγάπη, η Υπακοή και η πληρότητα της Ζωής που καταστρέφει ό,τι έκανε το θάνατο παγκόσμιο μοιραίο προορισμό. «Και τα μνημεία ανεώχθησαν, και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη...» (Ματθ. 27, 53). Ήδη αρχίζει να ακτινοβολεί η ανάσταση... Αυτό είναι το διπλό μυστήριο της ημέρας αυτής, της Μεγάλης Παρασκευής, και οι ακολουθίες με τους υπέροχους ύμνους το αποκαλύπτουν και μάς καλούν να συμμετέχουμε σ’ αυτό.

Στους ύμνους της ημέρας αυτής βλέπουμε από τη μια μεριά τη διαρκή έμφαση στο πάθος του Χριστού σαν την αμαρτία των αμαρτιών, το έγκλημα των εγκληματιών. Στον Όρθρο, που γίνεται τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ, διαβάζονται τα δώδεκα Ευαγγέλια των Παθών του Κυρίου. (Συνηθίζουμε να λέμε έτσι δώδεκα Ευαγγελικά αναγνώσματα διαλεγμένα από τα Ευαγγέλια των τεσσάρων Ευαγγελιστών της Καινής Διαθήκης). Τα δώδεκα, λοιπόν, αυτά Ευαγγελικά αποσπάσματα μάς βοηθούν να παρακολουθήσουμε βήμα με βήμα όλα τα πάθη του Χριστού. Τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί διαβάζονται οι Ώρες στη θέση της Θείας Λειτουργίας. Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η μοναδική ημέρα του έτους κατά την οποία δεν τελείται Θεία Λειτουργία. Και αυτό ακόμα δείχνει πως το Ιερό Μυστήριο της Παρουσίας του Χριστού (η Θεία Ευχαριστία) δεν ανήκει στον «κόσμο τούτο», στον κόσμο της αμαρτίας, του σκότους και του θανάτου, αλλά είναι το Μυστήριο του «κόσμου που έρχεται». Μετά τις Ώρες ακολουθεί ο Εσπερινός και στο τέλος γίνεται η Αποκαθήλωση του Κυρίου από το Σταυρό και ο ενταφιασμός Του.

Οι ύμνοι, στις ακολουθίες αυτές, και τα αναγνώσματα είναι γεμάτα από σοβαρές κατηγορίες εναντίον αυτών που με τη θέλησή τους και ελεύθερα αποφάσισαν να φονεύσουν τον Χριστό δικαιολογώντας αυτόν το φόνο με τη θρησκεία τους, την υπακοή στην πολιτεία τους και για λόγους πρακτικούς ή για λόγους επαγγελματική υπακοής.

Από την άλλη μεριά βλέπουμε, στους ύμνους της Μεγάλης Παρασκευής, τη θυσία της αγάπης που προετοιμάζει την τελική νίκη, να είναι επίσης παρούσα εντελώς από την αρχή. Το πρώτο από τα δώδεκα Ευαγγέλια του Όρθου (Ιω. 13, 31 -18, 1) αρχίζει με τη γεμάτη ιεροπρέπεια αναγγελία του Χριστού: «Νυν εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου, και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ». Στο παρακάτω στιχηρό –ένα από τα τελευταία του Εσπερινού της ημέρας- διαφαίνεται καθαρά η ανατολή του φωτός, ζωντανεύει η ελπίδα και η βεβαιότητα ότι «με το θάνατο θα νικηθεί ο θάνατος...».
«Ότε εν τω τάφω τω κενώ,
υπέρ του παντός κατετεθής,
ο Λυτρωτής του παντός,
Άδης ο παγγέλαστος, ιδών σε έπτηξεν
οι μοχλοί συνετρίβησαν,
εθλάσθησαν πύλαι,
μνήματα ανοίχθησαν, νεκροί ανίσταντο.
Τότε ο Αδάμ ευχαρίστως, χαίρων ανεβόα σοι
Δόξα τη συγκαταβάσει σου Φιλάνθρωπε.»

Όταν στο τέλος του Εσπερινού μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου και αφού γίνει η αποκαθήλωση, βάζουμε στο κέντρο του ναού τον Επιτάφιο με την εικόνα του Κυρίου στον τάφο, όταν πια η μεγάλη αυτή ημέρα βρίσκεται στο τέλος, ξέρουμε ότι και μεις βρισκόμαστε στο τέλος της μακράς ιστορίας της σωτηρίας και της λύτρωσης. Η Έβδομη Ημέρα, «Ημέρα της αναπαύσεως», το ευλογημένο Σάββατο έρχεται. Μαζί του έρχεται η αποκάλυψη του Ζωηφόρου Τάφου...


Από το Βιβλίο
«Μικρό Οδοιπορικό της Μεγάλης Εβδομάδος»
Αλέξανδρος Σμέμαν
Εκδ. Ακρίτας

(Ενοριακά Νέα)


Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκαντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.